MOM TO BE! ❤

Merhaba! Ben anne oluyorum 

Aralık sonunda bedenimde ikinci bir kalbin daha attığını öğrendiğim o günden beri çok şey değişti. Hiç beklemediğim bir anda, planlanmadan, düşünülmeden gelen minik bir misafir beni o kadar korkuttu ki, hayatımın en büyük şokunu yaşadım. Evlendikten min. 2 sene sonraya planladığımız bir şeydi. Ruhsal, fiziksel, psikolojik olarak hiç hazır olmadığım, aşırı sorumluluk gerektiren bir durumun pat diye ortasında buldum kendimi. VE İTİRAF : Doktor 'evet, hamilesiniz' dediğinde mutluluktan değil, korku ve şaşkınlıktan ağladım. O anda yaşadıklarımız bize kalsın ama bu gerçeğe asla alışamam derken, 2-3 gün sonra kendimi elim karnımda 'sen benimsin, hoşgeldin' derken buldum. O andan itibaren yaşadığım duygu farklılığı ve yoğunluğunun bir tarifi yok. 

Çevremizde haberi öğrenen herkesin şok olması beklediğimiz bir durumdu. Daha erken değil mi planların için dediler. Evet, öyle. Ama sonra şöyle düşündüm; çalışan, gezen, güzel bir kadından daha havalı bir şey varsa o da çalışan, gezen ve güzel bir anne!  Çocuğu bunlara bir ayak bağı olarak görmüyorum. Hamilelik de öyle. İspanya'ya da uçtum, havuzda da yüzdüm, maça da gittim. Önemli olan biraz daha fazla dikkatli olmak, o kadar. Kendimi 25 yıllık hayatımda hiç 'güçlü' biri olarak tanımlamadım. Ama O'nun varlığını bildiğim, hissettiğim günden beri daha güçlüyüm! 

İlk üç ayda hafif bulantılar ve uykulu haller dışında büyük bir sorun yaşamadım şükür. İkinci 3 ay ise çok daha keyifli ve mutluluk dolu geçiyor. Öyle güzel bir süreç ki bu kendinizi bu dünyaya ait hissetmiyorsunuz. Çevrenizdeki herkes normal insan, siz ise bir canlı daha taşıyan süper kahraman.  

İlk haberi alıp ekranda yuvarlak bir nokta görüp de korkudan ağlayan ben, şimdi onu o ekranda 5 dk görebilmek için muayene günlerini iple çekiyorum. Batu da ise durum taa en başından beri aynı. İstekli, heyecanlı, sevinçli. Ama ne yazık ki, benim gibi çok daha fazlasını hissedemiyor. Annelerin bir ayrıcalığı olsun tabi  

Bizim koskocaman bir ailemiz var. Ve herkes miniğimin bir an önce gelmesi için sabırsızlanıyor. Bu süreçte olumlu yorumlar ve desteklerle yanımda olanları daha yakınımda tutup, çocuk bir dert mıknatısıymış gibi konuşanları sadece dinliyormuş gibi yapıyorum.  

Bugüne kadar isteyip, kafama koyup da altından kalkamadığım hiçbir sorumluluğum olmadı. Ve şimdi "o" benim bu hayattaki en çok istediğim şey ve en büyük sorumluluğum! 

Ona aldığım tek kıyafeti o daha hiç giymemişken koklayıp 'hmmmm annemmm' dediğim an Batu'nun gözlerindeki hayret dolu bakıştan anneliğin insanı nasıl bir şeye dönüştürdüğünü çok net anladım.  

En büyük duam, senin bir an önce sağlıkla bana, bize gelmen! Şimdiden çok seviyorum seni minnoşum 

Bu da bizim ilk aile fotoğrafımız 👪